W Polsce choinka jest jedną z najnowszych tradycji wigilijnych, bo pojawiła się u nas dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, a przywędrowała z Niemiec. Początkowo ubieranie choinki przyjęło się tylko w miastach. Na wsi długo dominowała ludowa ozdoba, tak zwana „podłaźniczką”.

Była to ucięta gałąź sosny, świerku lub jodły wieszana pod sufitem nad wigilijnym stołem. ,,Podłaźniczka’’ miała zapewniać domownikom szczęście i dobrobyt. Tradycyjnymi ozdobami świerkowej gałązki były naturalne dekoracje (orzechy, jabłka) i ręcznie robione drobiazgi z papieru i słomy.

Często  pojawiały się na niej też ,,światy’’ z  kolorowych opłatków, łańcuchy z grochu, czy domowe wypieki, np. pierniczki. Te naturalne dekoracje  potem przeniesiono właśnie na choinkę. Współcześnie widać zresztą powrót do tej tradycji.

O wszystkich tych tradycyjnych ozdobach choinkowych dzieci z klas I-III mogły posłuchać, zobaczyć je, a nawet wykonać  podczas warsztatów  regionalnych odbywających się cyklicznie w naszej szkole. Na koniec warsztatów dzieci wzięły udział w konkursie na najdłuższy łańcuch choinkowy i ubrały choinkę tradycyjnymi ozdobami.

 ,,Podłaźniczka’’ podarowana naszej szkole przez społeczność Podegrodzia-miejcowość, w której do tej pory wypiekają kolorowe opłatki na ,,światy’’, ozdobi nasz kącik regionalny.